هر کاری که مرتبط با دین باشد ( چه عبادت ، چه گناه ) ، یک دانه از یک زنجیر یا رشته است. بر این اساس ، اشتباه است اگر هر گناهی را به طور " جدا " و خارج از حالت زنجیره ای در نظر بگیریم.

منظور از "حالت زنجیره ای" یا " رشته کار" این است که هر گناهی ، علاوه بر اینکه خودش یک گناه است ، زمینه " گناه دیگری" را هم فراهم می آورد. و هر عبادتی ، علاوه بر اینکه خودش یک عبادت است ، زمینه "عبادت دیگری" را هم فراهم می آورد. و همینطور ، عبادت ها یا گناهان ، به دنبال یکدیگر خواهند آمد.

بر این اساس ، تلاش برای انجام ندادن حتی یک گناه ، باعث جلوگیری از زمینه بروز گناه دیگری هم می شود. و همچنین ، انجام یک کار معنوی و عبادی ، زمینه انجام عبادت دیگری را هم هموار می سازد.

آیت الله بهجت می فرماید:

رشته کار ها در طاعت و معصیت به هم پیوسته است اگر در طاعت گام اول بر داشته شود بدنبال آن توفیق بر داشتن گام بعدی طاعت به انسان دست می دهد ، و اگر در معصیت باشد دوم هم زمینه ی معصیت خواهد بود . (نقل از : کتاب ورق های آسمانی صفحه 48)

ادامه پاسخهای آیت الله بهجت